Namaszczenie chorych

Odwiedziny chorych i starszych z posługą sakramentalną odbywają się u nas planowo w każdy I piątek miesiąca. Prosimy o zgłaszanie się telefonicznie w biurze parafialnym. Sakrament umacnia chorych w cierpieniu i może przywrósić zdrowie, jeśli taka jest wola Boża. Nie powinno się go odkładać na ostatnią chwilę. Poważna choroba niesie ze sobą strach, bezsilność, przygnębienie, zniecierpliwienie – i gdy trwa za długo zwątpienie i rozczarowanie. Tym uczuciom może także towarzyszyć niezrozumienie, dlaczego Bóg na takie cierpienie pozwala. Siła wiary przeciwstawia się takim zmartwieniom i grożącemu ogólnemu zniechęceniu.

Nałożenie rąk księdza na głowę wiernego przy udzielaniu sakramentu namaszczenia jest wyrazem współczucia, Bożej opieki i pocieszenia. Kapłan namaszcza poświęconym olejem czoło i dłonie chorego. Prosi o pomoc od Pana, łaskę Ducha Świętego i odpuszczenie grzechów. Często wcześniej udzielana jest spowiedź oraz Komunia św.

Dla umocnienia ciała, ducha i wiary

Niestety przez wieki sakrament namaszczenia chorych nie cieszył się zbyt dużym powodzeniem, bo był postrzegany wyłącznie jako sakrament śmierci. Prawda jednak jest taka, że ma on ludziom pomagać pokonać chorobę i być dla nich wzmocnieniem na drodze powrotu do zdrowia. Pomaga jednak również zaakceptować to, co jest niezmienne, i zaufać woli Bożej. Chory człowiek ma mieć pewność, że Bóg jest zawsze przy nim, też wtedy, gdy będzie musiał się pożegnać z tym światem i udać się do wiecznego domu Ojca. W Piśmie Świętym o namaszczeniu chorych możemy przeczytać w liście Jakuba:

„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 14–15).