Chrzest
Chrzest w Polskiej Misji Katolickiej w Hanowerze udzielany jest w drugą i czwartą niedzielę miesiąca – w sytuacjach wyjątkowych również w innych terminach. Przed chrztem należy zgłosić dziecko w biurze parafialnym. Potrzebna jest metryka urodzenia oraz dane (imię, nazwisko, adres) chrzestnego lub chrzestnych. Jeżeli osoby wybrane na rodziców chrzestnych nie przynależą do naszego kościoła, potrzebują zaświadczenie ze swojej parafii, że mogą być rodzicami chrzestnymi.
Wiarę w pełni można przeżyć tylko razem. Dlatego, jak wiemy, chrzciny nie odbywają się np. w naszym domu, ale w kościele. Wyjątkiem jest chrzest po porodzie w szpitalu, gdy życie dziecka jest zagrożone. Rodzice powinni więc pamiętać, że ten pierwszy sakrament oznacza również przyjęcie do wspólnoty, która wita w swoim gronie nowego członka. Ten sakrament opieczętowuje chrześcijanina niezatartym duchowym znamieniem jego przynależności do Chrystusa, którego już nic nie zmaże.
Udział w zmartwychwstaniu
Dziś chrzest dziecka zazwyczaj udzielany jest przez trzykrotne polanie wodą głowy. Temu towarzyszą następujące słowa szafarza: „N., ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. W jeszcze głębiej znaczący sposób można dokonać chrztu przez trzykrotne zanurzenie w wodzie chrzcielnej. Jest to symbolem zanurzenia w śmierci Jezusa, bycia pogrzebanym razem ze Zbawicielem oraz udziału w Jego zmartwychwstaniu i powstania do nowego życia.
Namaszczenie krzyżmem świętym – wonnym olejem poświęconym przez biskupa – oznacza dar Ducha Świętego. Biała szata ukazuje, że ochrzczony, oczyszczony z grzechu pierworodnego przyoblekł się w Chrystusa i został ozdobiony łaską uświęcającą. Świeca zapalona od paschału symbolizuje, że nowy chrześcijanin został oświecony przez Zbawiciela, który jest światłem dla świata, dla każdego człowieka.
Patron w niebie
Imieniem, które dziecko otrzymuje na chrzcie, zwraca się do niego Bóg: „wezwałem cię po imieniu; jesteś mój” (Iz. 43, 1). Kierujmy się tutaj nie tylko własnymi upodobaniami, ale wybierajmy imiona świętych patronów, którzy w ten sposób złączeni z ochrzczonymi stają się ich opiekunami i wzorem na życie. Jeżeli pierwsze imię dziecka nie ma przedstawiciela w niebie, rodzice wybierają dla swojej pociechy drugie imię, które odnosi się do Świętej lub Świętego.
Źródło nowego życia w Chrystusie
W siedmiu sakramentach z wielką radością celebrujemy, czym dla nas jest poleganie na nieskończonej miłości Boga. Chrzest w życiu człowieka jest pierwszym bardzo wyraźnie widocznym i nieodwołalnym znakiem przyjętej wiary i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Jest on źródłem nowego życia w Chrystusie, z którego wypływa całe życie chrześcijańskie. Bóg wzywa każde dziecko po imieniu i zwraca się do niego osobiście. Poddajemy je Bożemu błogosławieństwu.
Gdy dorośnie, będzie potrzebować ludzi, którzy będą mu towarzyszyć na jego ścieżce życia i wiary. Tę rolę przyjmuje chrzestny, który powinien mieć ukończone co najmniej 16 lat i być bierzmowanym katolikiem. Nie może to być ojciec lub matka przyjmującego chrzest. Od rodziców chrzestnych wymaga się, aby prowadzili życie zgodne z wiarą, odpowiadające funkcji, jaką mają pełnić, a także by byli zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak i dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego. Oprócz tego cała wspólnota chrześcijańska ponosi odpowiedzialność za rozwój i zachowanie łaski Bożej otrzymanej na chrzcie.
Chrztu udziela się tylko raz; nie może on być powtórzony, chyba że zachodzi wielka wątpliwość co do faktu chrztu, lub jego ważności. Dorosły, jeśli jeszcze nie przyjął chrztu, przechodzi najpierw całą drogę katechumenatu i nawrócenia. Chrzest, bierzmowanie i Pierwsza Komunia św. zazwyczaj odbywają się w takim przypadku w ramach jednej celebracji prowadzonej przez biskupa.
Jeżeli chodzi o osoby zmarłe bez chrztu, to liturgia Kościoła zachęca nas do ufności w miłosierdzie Boże i do modlitwy o ich zbawienie. W razie konieczności każda osoba może udzielić chrztu, pod warunkiem, że ma intencje zgodne z tym, co czyni Kościół.
