O nas

Jesteśmy jedną z wielu Polskich Misji Katolickich w Niemczech i na całym świecie, które dbają o duszpasterstwo Polaków mieszkających poza granicami Polski, zachowanie polskich tradycji i religijnych obyczajów oraz także o dialog i współpracę z innymi lokalnymi kościołami. Polska Misja Katolicka w Hanowerze swoim zasięgiem obejmuje dekanaty Hanower, Celle, Verden, Hildesheim i Hameln-Holzminden.  

Kaplica poświęcona Matce Bożej Częstochowskiej

Szczególnym wyrazem obecności Polaków w Hanowerze jest znajdująca się przy kościele Maria Frieden kaplica poświęcona Matce Bożej Częstochowskiej. Używana jest do dziś – odbywają się tam nadal Msze św. i nabożeństwa w języku polskim – i służy, jak teraz już cały kościół, do dyspozycji polskiej Misji. Dzięki bpowi Josefowi Homeyerowi kuria biskupia w Hildesheimie zdecydowała w 1988 r. o generalnym remoncie kaplicy. Znajdują się w niej m.in. gabloty z wotami wdzięczności ludzi, którzy przeżyli gehennę II wojny światowej. W głównym ołtarzu umieszczony jest od 1988 r. nowy obraz Matki Bożej Częstochowskiej.

Decyzję o budowie kościoła pod wezwaniem Maria Frieden w dzielnicy Hanower-Buchholz kuria biskupia w Hildesheimie podjęła w r. 1963. Po konsekracji kościoła 8 V 1965 r. decyzją bpa Hildesheimu Heinricha Marii Janssena kaplicę w północnej części kościoła oddano Polakom.

Dom parafialny 

Ważnym wydarzeniem dla Polaków w Hanowerze była budowa domu parafialnego. Dotychczas nauka religii, spotkania rady parafialnej i spotkania duszpasterskie odbywały się w pomieszczeniach domu parafialnego niemieckiej parafii Maria Frieden lub w kaplicy. Powstanie domu Polskiej Misji zainicjował ks. Stanisław Budyń (proboszcz w latach 1982–2002 i 2002–2020 Rektor Polskich Misji Katolickich w Niemczech). Budowę rozpoczęto we wrześniu 1984 r. – a 2 VI 1985 r. bp Heinrich Pachowiak z Hildesheimu dokonał poświęcenia domu parafialnego, który bardzo ożywił życie Polonii i pozwolił lepiej rozwinąć religijne i kulturalne życie parafii. W domu parafialnym mają miejsce systematyczna nauka religii dla dzieci i młodzieży, próby chóru parafialnego, spotkania młodzieży i seniorów oraz nauka języków: polskiego, niemieckiego i angielskiego. Odbywają się w nim odczyty, koncerty, spektakle. Zainicjowano także powstanie biblioteki, która się szybko powiększała i sprawnie działa do dzisiaj.

Już w czasie poświęcenia budynku okazało się, że dom parafialny jest za mały. Należy pamiętać, że były to lata stanu wojennego w Polsce. Do Niemiec, w tym również do Hanoweru, przybywały tysiące ludzi szukających tutaj azylu przed panującym w Polsce reżimem komunistycznym. Właśnie tutaj, w Polskiej Misji Katolickiej, znajdowali kawałek Polski, serdeczne schronienie, duchową opiekę, a także pomoc socjalną i prawną, konieczną przy zdobywaniu mieszkania, prawa pobytu itd. W związku z tym ks. proboszcz Stanisław Budyń w 1992 r. podjął kolejne starania o poprawienie istniejącej sytuacji przez rozbudowę domu parafialnego. Starania te zostały uwieńczone sukcesem i z początkiem marca 1994 r. rozpoczęto budowę, a już 21 VIII 1994 r. bp Tadeusz Pieronek (ówczesny sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski) dokonał poświęcenia nowego powiększonego centrum parafialnego.

Rozbudowa zaplecza parafialnego umożliwiła otwarcie w połowie lat 90. szkoły języka polskiego pod nazwą Centrum Kształcenia Języka Polskiego, Kultury i Tradycji przy Polskiej Misji Katolickiej w Hanowerze e. V., w której dzieci co roku w licznych grupach pod kierunkiem wykwalifikowanych nauczycieli korzystają z nauki języka polskiego, poznają historię, geografię oraz kulturę polską. Poza tym dom parafialny swoimi pomieszczeniami po rozbudowie służy jeszcze lepiej również i innym organizacjom polonijnym, grupom i stowarzyszeniom.

Krzyż Solidarności

Szczególnym znakiem jest stojący przy kaplicy krzyż Solidarności. W dniu 1 stycznia 1982 roku Polacy postawili w centrum Hanoweru krzyż, na znak solidarności z Polską i Polakami udręczonymi wprowadzonym 13 grudnia 1981 roku stanem wojennym. Po sześciu miesiącach władze miejskie poleciły usunięcie krzyża i w ten sposób znalazł godne miejsce przy polskiej kaplicy. Na krzyżu umieszczono nazwiska ofiar stanu wojennego. Przy nim gromadzili się ci, którzy po wojnie nie mogli wrócić do ojczyzny, zostali rozdzieleni z bliskimi, musieli uciekać, aby ratować wolność i życie. Do dzisiaj jest miejscem pamięci i modlitwy za tych, którzy walczyli o wolną Polskę i godne życie Polaków. W Wielki Piątek 2000 roku postawiono nowy krzyż, gdyż ten pierwszy niestety zniszczył czas.